De voss, de aape un de wulf

Et wass emmool en voss, de kaam noo enner allen aape. Osse hai nuu merked hadder, dat sai junge hädde, sägde hai: "au, aapeewaase, wiiset mii doch emmool jugge kliinen kingerken". Osse hai de nuu sehn hadde, sägde hai - et woor en rechten muulschwätzer - :"Ach, wat siid dat leewe kingerken!" un heet de alle jümmer waase, un de kleenen veddere. Datt gefeel der allen, un sai gaaf emme olles gudde, wat sai imme huuse hadde te fretten. Osse hai sick nuu wot ächtet te gemäude foorth hadde, ging hei wechen, un kaam bii ennen wulf, dem vertallte hai olles. Osse nuu dee voss wechen 'e gohn woor, ging hai auk hinne un sägde, osse hai de kleenen aapen 'e sehn hadde: datt seed je dingere osse junge düüwels! Osse datt de alle hoorte, schlaug se emm mit dem bessmenstille dat fell full.
____________________

Aus "Volksüberlieferungen aus dem Fürstenthum Waldeck" von L. Curtze, 1860, Verlag von A. Speyer.
Nordwaldeckischer Dialekt (sächsisch). Herkunftsort: Usseln